علائم اضطراب در کودکان که معمولا والدین متوجه آنها نمی‌شوند

هیچ دستورالعملی برای شناسایی حالت‌های مختلف، ناخوشی‌ها و مسائل کودکان وجود ندارد. یک والد خوب باید از مهارت‌های خود برای تشخیص مشکل استفاده کند؛ زیرا یک مساله ممکن است چندین ریشه داشته باشد. یکی از این مشکلات اضطراب در کودکان است.

آیا فرزندتان این اواخر جور دیگری رفتار می‌کند؟ از اینکه می‌دانید یک جای کار می‌لنگد، ولی نمی‌دانید چیست به ستوه آمده‌اید؟

نشانه‌های اضطراب در کودکان مانند بزرگسالان نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن‌ها نمی‌توانند مانند یک بزرگسال احساسات خود را بیان کنند، بنابراین جوری رفتار می‌کنند که نشان می‌دهد رنج می‌کشند. شناسایی آن بستگی به مهارت شما در تشخیص این نشانه‌ها دارد. در ادامه به بررسی ۱۰ نشانه رایج اضطراب در کودکان می‌پردازیم.

۱. بیش‌فعالی

وقتی کودکی دچار اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی می‌شود، احتمالاً تصور می‌کنید زیادی هله هوله خورده است. با این حال اگر مساله بیش‌فعالی ادامه پیدا کند، ممکن است متوجه مشکلاتی مانند اختلال نقص توجه بیش‌فعالی شوید. به گفته موسسه ملی سلامت روان، عواملی مثل ژنتیک، سموم محیطی، آسیب‌های مغزی و وزن پایین هنگام تولد می‌تواند منجر به این اختلال عصب‌شناختی شود.

با این حال علت آن می‌تواند چیز‌های دیگری هم باشد. از جمله اضطراب. اضطراب می‌تواند از بیش‌فعالی تقلید کند. کودکی که بسیار مضطرب است ممکن است به خاطر احساس ترس و بیمی که دارد، قادر به حفظ آرامش خود نباشد.

۲. کج‌خلقی

متاسفانه کج‌خلقی برای کودکان نوپا عادی تلقی می‌شود، اما حتی نوجوان‌ها هم می‌توانند در صورت سردرگمی کج‌خلق و آشفته شوند. یکی دیگر از نشانه‌های اضطراب، طغیان عواطف است. این انفجار‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که شخص نتواند عواطف یا احساسات خود را کنترل کند و اضطراب قطعاً حال روحی شما را خراب می‌کند.

وقتی فرزندتان احساس بدی دارد و نمی‌داند چطور آن را بیان کند، رفتارشان گویای خیلی چیز‌ها است. کج خلقی‌های مداوم در کودکانی که معمولاً این طور نیستند، می‌تواند یک هشدار باشد.

۳. علائمی همچون شکم درد یا دیگر درد‌های جسمانی

یکی از نشانه‌های رایج اضطراب در کودکان علائم تبدیلی یا روان‌تنی است. اختلال علائم عصب‌شناختی عملکردی به این معنا است که بدن بیم و ترس روحی را به علائم جسمانی تبدیل می‌کند. اگر فرزندتان از سردرد یا شکم‌درد می‌نالد، ممکن است علتش اضطراب باشد. به خصوص اگر این درد چندین روز یا هفته ادامه داشته باشد، حتما باید بیشتر بررسی شود.

۴. تحریک‌پذیری

خشم یکی از ساده‌ترین راه‌های ابراز عواطف است و به نظر می‌رسد برای کسی که سخت تحت فشار است، درمان هر دردی باشد. اگر کسی با یک اشتباه تحریک‌تان کند، خشم به سادگی خودش را نشان می‌دهد.

کودکتان ممکن است نشانه‌های خشم و پرخاشگری را نشان دهد که جزئی از شخصیتش نبوده‌اند. این نشانه‌ها می‌توانند نگران‌کننده باشند، زیرا ممکن است در مدرسه یا خانه برایشان دردسرساز شوند. خشم و تحریک‌پذیری از نشانه‌های رایج اضطراب هستند که در کودکان بروز می‌کنند.

۵. بی‌قراری

بی‌قراری از نشانه‌های آشفتگی درونی است. معمولاً بیان احساسات به صورت کلامی برای کودکان سخت است، از این رو آشفتگی و اضطراب خود را به صورت علائم رفتاری نشان می‌دهد.

۶. خودداری از خوابیدن

اضطراب همیشه در طول شب بدتر می‌شود و اگر فرزندتان از خوابیدن خودداری می‌کند، می‌تواند نشانه ترس و اضطراب باشد. ممکن است از تاریکی، سکوت، و انزوای کامل در طول شب هراس داشته باشد. اگر کودکتان ناگهان از خوابیدن امتناع می‌کند یا مدام درخواست آب می‌کند و چندبار دستشویی می‌رود تا بالاخره آرام بگیرد، ممکن است به خاطر اضطراب باشد.

۷. گریه کردن

برخی کودکان احساساتی‌تر از سایرین هستند. در نتیجه اگر کودکی بیش از حالت عادی گریه و زاری می‌کند می‌تواند نشانه اضطراب باشد. وقتی بار عاطفی روی دوش آن‌ها از حد توانشان بیشتر می‌شود، ممکن است اینگونه فوران کنند تا آرام شوند. گریه کردن راه طبیعی بدن برای رهایی از پریشانی است.

۸. خودداری از رفتن به مدرسه یا دیگر فعالیت‌ها

کودک خوش‌مشرب و شیرین زبان شما، که گل سرسبد محافل بود، حالا گوشه‌گیر شده است. احتمالا انتظارش را داشته‌اید که با افزایش سن بیشتر تنهایی را دوست داشته باشد، به ویژه در طول سال‌های نوجوانی. اضطراب انواع مختلفی دارد و یکی از آن‌ها نوع اجتماعی است.

اضطراب اجتماعی می‌تواند زندگی را برای کسی که باید به مدرسه برود یا در دیگر فعالیت‌ها شرکت کند، بسیار سخت سازد. ممکن است از چیز‌هایی همچون مسخره شدن، به اندازه کافی خوب نبودن، یا ضایع شدن جلوی دیگران بترسند. اضطراب می‌تواند باعث شود فرد به هر چیزی فکر کند در حالی که درست نیستند.

۹. نگرانی از آینده

ترس از آینده با افزایش سن کودک و فکر کردن به مسیر آینده طبیعی است. با این حال، وقتی نمی‌توانند این نگرانی‌ها را کنترل کنند و زندگیشان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد می‌تواند یکی از نشانه‌های اضطراب در کودکان باشد. معمولا توصیه می‌شود اجازه ندهید فرزندانتان اخبار یا دیگر برنامه‌های حاوی خشونت را نگاه کنند. حتی سریال‌های جنایی نیز می‌تواند برای آن‌ها زیاده‌روی باشد. همچنین بر بازی‌های ویدئویی و وبسایت‌هایی که به آن‌ها سر می‌زنند نظارت داشته باشید.

۱۰. ترس‌های غیرمنطقی

کودکان معمولاً ترس‌های غیرمنطقی مانند هیولا‌های زیر تخت دارند. با اینکه تجربه برخی از این ترس‌ها طبیعی است، اما ممکن است به سادگی تمام زندگی‌شان را در بر بگیرند. دنیا، عاشق مسائل ماوراءالطبیعه است؛ اما غرق شدن کودکان در این موضوعات می‌تواند برای آن‌ها زیاده‌روی و از علائم اضطراب باشد.

حتماً ترس‌های غیرمنطقی کودکان‌تان را جدی بگیرید و در سطحی که کودک بتواند بفهمد برایش توضیح دهید. این ترس‌ها می‌توانند منجر به اضطراب بسیار شوند و معمولا با نظارت بر ورودی‌های ذهن‌شان قابل پیش‌گیری هستند. با این حال برخی کودکان به صورت ژنتیکی در معرض اضطراب قرار دارند، پس باید بیشتر مراقب مسائلی باشید که در خانواده طرح می‌شود./باشگاه خبرنگاران جوان

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: اضطراب در کودکان بیش فعالی ترس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۱۳۹۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بیماری ترانه علیدوستی چیست؟ / همه چیز درباره سندرم «درِس»

آفتاب‌‌نیوز :

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم درِس DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی...

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV ۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV ۶ هم می‌شود.

سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع: عصرایران